Był sobie pewien wkurzony wąż...
Wkurzony nie bez przyczyny!
Bowiem dostawał - zawsze i wciąż
Skarpety na urodziny...

Można być wkurzonym wężem na wredne prezenty, można też być wężem, który w końcu zaczyna myśleć, że potrzebuje nóg. I o tym właśnie jest spektakl Wąż, a jego największą siłą jest to, że trafia prosto w sedno sprawy. Mamy duże szczęście w Poznaniu, że jest Teatr Animacji, gdzie takie ważne dla dzieci kwestie, jak samoakceptacja, są poruszane.

Wąż, dość wredny typ i nielubiany, wymusza na Narratorze bajkę o sobie. Bajka wymyśla się na poczekaniu i zupełnie przypadkowy Gekon sugeruje, że Wąż szuka kończyn. Od tej pory wraz z Chomikiem (zakładnikiem, który staje się przyjacielem Węża) i zwariowanym Gekonem (brawa dla Pani Elżbiety Węgrzyn za kreację!) szukają sposobu, żeby znaleźć Wężowi kończyny. No bo przecież ani spraw  sam w ręce biedak nie weźmie, ani nawet nóg za pas.
Wierni przyjaciele trafiają do szurniętej nieco wróżki, która handluje czym popadnie za zęby, magika – iluzjonisty, który nie czaruje i pająka, który zasadniczo nogi odradza.
Wreszcie odwołują się do Boga, a ten na reklamacje na temat stworzenia Węża, tłumaczy że wszyscy są idealni w swój jedyny sposób.

Jakkolwiek brzmi to ważnie i poważnie, bo temat akceptacji siebie taki przecież jest, sztuka jest bardzo lekka, rozśpiewana, pełna gagów, śmiesznych charakterów i gier słownych (często wokół nieszczęsnych nóg i rąk). 
Jest też bardzo dynamicznie- aktorzy skaczą, wspinają się na scenografię, biegają i śpiewają. Narrator włącza i wyłącza akcję, dodaje swoje pięć groszy, intonuje piosenki i bardzo ładnie prowadzi fabułę przy dużej dawce humoru.
Bardzo nam się taka trochę zwariowana historia podobała, choć moja córka (6lat) nie była w stanie wychwycić wszystkich żartów.

Mnie zdziwiła scena z Bogiem. Kwestie religijne mogą widzów podzielić. Może bezpieczniej byłoby z Matką Naturą?

Najważniejsza jednak, bez względu na światopogląd, była treść rozmowy, w której Wąż przyznaje, że chce być jak inni, bo tak jest łatwiej. To jest bardzo mądre spostrzeżenie i kluczowe dla problemu akceptacji. 
A jeśli choć jedno dziecko przez chwilę pomyśli, że nie musi być takie jak inni, to spektakl już odniósł sukces.

Sztuka nagrodzona została w 23.Konkursie na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży, organizowaną przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu. 

Teatr Animacji w CK Zamek

ul. Św. Marcin 82

Poznań

www.teatranimacji.pl